19 augustus – naar Louisbourg

Vanmorgen vroeg even na half zes werden we al wakker van geluiden bij onze buren. Ze waren al in de kleren en blijkbaar min of meer uit hun tentjes gedreven. Wij sliepen nog even verder. Het was ondertussen droog en zag er al wat vriendelijker uit. Toen we uit bed waren lieten we de regenjassen van gister nog even drogen, maar de zon liet zich niet meer zien zodat we besloten niet meer terug te rijden naar de kust om die nog met zon te bekijken. In plaats daarvan reden we verder naar het zuiden, nog steeds de Cabot Trail via de 19.

Als eerste beklommen we Smokey Mountain. Hier hadden we een prachtig uitzicht over de oceaan en de omgeving. Dergelijke uitzichten hadden we nog regelmatig. Toen we een uurtje onderweg waren en wel zin hadden in koffie stopten we bij alweer een bakker annex café. Bij binnenkomst zag ik een briefje “we offer Wifi Internet”. Dus ging ik snel mijn laptop halen en zolang de batterij het nog hield, zette ik wat verslagen op onze weblog. Bij de koffie aten we home-made lemon pie. Ik vond het erg lekker, Derk en Kees wat minder.

We reden om st. Anns Bay heen, naar st. Anns, waar we de Cabot Trail verlieten. Even later klommen we over Kelly’s Mountain. Alweer een mooi uitzicht, nu op de brug over Great Bras d’Or. Onderweg wisselden zon en regenbuitjes elkaar af en hadden we echte Hollandse luchten boven Nova Scotia. De snelweg rond Sydney was niet erg spannend, maar reed wel lekker door. Daarna namen we de Marconi Trail, want Marconi had hier vandaan de eerste draadloze transatlantische boodschappen verstuurd. In Glace Bay (een aardig plaatsje) moesten we even zoeken naar de goede voortzetting. Bij Port Morien hadden we vanaf een picknick plaats een mooi uitzicht over de baai en tussen Mira Gut en Louisbourg reden we over smalle weggetjes en bruggetjes door vlak landschap.

In Louisbourg hadden we keus uit vier campings, we kozen er één vlakbij het historische fort, want dat willen we morgen bekijken. Het is een erg nette camping. Het terrein is bezaaid met onberispelijke zwart-witte steentjes en daartussen keurige grasveldjes en in het toiletgebouw waan je je in een hotel. Niet sfeervol, maar ook wel weer eens lekker. We deden er nog eens een was, dan waren die natte kleddertjes maar weer schoon en droog en wandelden nog even aar het fort om alvast wat informatie op te halen. En nu profiteren we ook nog van een wifi Internetverbinding, zodat we eindelijk weer wat foto’s kunnen laten zien.