1 augustus: C30!

Onze vakantie in Canada bestaat uit een aaneenschakeling van avonturen en vandaag was daarop geen uitzondering, want vandaag zouden we onze camper gaan ophalen. We hadden met Cruise Canada afgesproken dat we ’s morgens om 9 uur zouden worden opgehaald bij het hotel. We waren mooi op tijd (even na half negen) uitgecheckt dus ik had nog even tijd wat updates van onze avonturen op Internet te zetten. Ik kreeg daarvoor meer tijd dan verwacht, want door een misverstand stond de chauffeur bij het Renaissance hotel in plaats van het Radisson hotel. Uiteindelijk konden we rond half tien in het busje stappen, waarin al een Nederlands gezin had plaatsgenomen. We scheurden door Toronto naar Bolton en even later stonden we bij Cruise Canada.

Na even wachten begon de procedure waarin we uitleg kregen en diverse formulieren moesten tekenen. We kregen de uitleg samen met de andere Nederlanders, dat was wel zo efficiënt. Zij zouden een C30 huren, dat is een iets groter model, want zij waren met 3 grote dochters, voor ons leek een C25 al groot genoeg. Toch kwam de dame van Cruise Canada even later blijmoedig melden dat de C25 modellen op dit moment op zijn, dus dat wij gratis een upgrade kregen naar een C30 en nog wel een bijna nieuw model, met nog geen 10.000 kilometer op de teller. Om precies te zijn 9462 kilometer. De andere Nederlanders moesten het doen met een ouder model. We wisten niet of we nu erg blij moesten zijn met dit presentje, het scheelt toch weer 5 feet, dat wil zeggen dat we van ruim 7 meter naar bijna 9 meter lengte gingen.

Bij de inspectie van het voertuig waren er slechts een paar kleine dingen. We zagen wel dat we met deze enorme bak geen probleem zouden hebben met het opbergen van onze koffers, want er zit een heel groot opbergvak onder. Bovendien is er achterin een vast bed, zodat we nooit bankjes hoeven om te bouwen tot bed.

Toen kwam het grote moment en mochten we van start, het was ondertussen een uur of half twaalf. Een eindje naar het noorden zou zich een grote supermarkt en Wal Mart bevinden. Bovendien moesten we al snel onze propaangas voorraad aanvullen en dat kon weer iets verderop.

Voorzichtig gingen we de weg op. Het is wel even anders rijden om zo’n breed gevaarte netjes op de weg te houden en ook even wennen dat je alles op de buitenspiegels moet doen. Bij de Wal Mart zagen we de andere Nederlanders weer. We hadden van te voren al bedacht wat we wilden hebben: een koelbox, stoelen, en droogrekje, diverse etenswaren enzovoort. Helaas waren er geen verse groenten en brood verkrijgbaar. Dat zouden we verderop dan maar proberen. En verder gingen we weer, nu op zoek naar “Leisure Time”, waar we propaan zouden kunnen tanken. Dit adres was wat lastiger te vinden, we reden 10 kilometer te ver en op het adres zelf mochten we gelijk oefenen in het achteruit rijden.

Helemaal volgeladen reden we richting New Market. Daar woont sinds een half jaar een ex-klasgenootje van Kees en ze vonden het leuk als we even langs zouden komen. In New Market haden we wat aanwijzingen nodig om het juiste adres te vinden, maar ook dat lukte weer. Vanaf het huis van de familie wandelden Tanneke en ik naar een nabijgelegen supermarkt voor groente en brood terwijl de jongens met de moeder van Marcha, Marcha gingen ophalen van summercamp. Het was wel erg warm, ruim boven de 30 graden. Tegen vijf uur reden we weg. Eigenlijk wilden we nog een behoorlijk eind richting Algonquin, Van de familie hadden we gehoord dat er bij Barrie in ieder geval een KOA zou zitten. In de gids zagen we er ook nog één bij Gravenhurst. We besloten om even te kijken hoe het zou gaan.

Het rijden in de C30 begon al wat te wennen. Het was wel een boel gerammel en bergop heeft de motor er wat meer moeite mee, maar verder ging het eigenlijk we prima. Daarom reden we Barrie voorbij naar Gravenhurst. Daar was gelukkig nog een plekje op de camping. Dat wordt de komende dagen spannend, want komend (lang-)weekend is heel Canada vrij. Toen moest de camper worden aangesloten. We ontdekten dat er in de paal met onze aansluitingen voor stroom en water een wespennest huisde, Ik probeerde voorzichtig toch aan te sluiten, maar kon niet voorkomen dat ik eenmaal werd gestoken. Gelukkig deed alles het: koelkast, water en airco.

We maakten eten en de jongens hadden al snel skelters ontdekt. Na het eten probeerden we de airco op een lagere stand te zetten, maar toen hield de airco er helemaal mee op. We besloten eerst alles uit te laden en in de kastjes te stoppen. Daarna pakte ik het handboek er maar eens bij. Eén van de circuit breakers (een soort stop) was om geslagen, maar ik kreeg hem niet weer in de “aan-stand”. Ook niet toen ik op aanraden van de beheerder de hele camper van de stroom had afgesloten. We besloten morgen Cruise Canada te bellen. Dan zouden we trouwens ook campings moeten bellen, om te kijken of we in Algonquin terecht kunnen.

We zetten alle raampjes open en kropen op het warme bovenbed. Door heel stil te liggen redden we het net. Vandaag reden we 208 kilometer.