20 juli Naar Toronto hardlopen en zwemmen

In de afgelopen jaren zijn Henry en Jackie samen of alleen en/of met één of meer kinderen wel eens bij ons op bezoek geweest. Vaak gingen we dan ook een rondje hardlopen. We hielden er rekening mee dat ze ons deze keer zouden uitnodigen om een rondje te lopen. Helaas heeft Henry een blessure en Monique hebben we slechts een paar keer kort gezien omdat ze het heel druk heeft met haar studie. Maar Henry wilde Kees en mij wel begeleiden op de fiets bij een rondje. Ondertussen zou Jackie met Tanneke en Kees een uurtje gaan zwemmen. Dit alles zouden we al voor het ontbijt doen: vertrek om 8 uur. Ondanks dat was het al vrij warm voor een rondje van ruim 8 kilometer, met daarin een flink aantal heuvels. Bij terugkomst was er tijd voor ontbijt en werden de koffers gepakt. Henry zou ons naar Toronto brengen omdat we morgen naar Vancouver vliegen. Het was dus tijd voor afscheid.

Onderweg naar Toronto begon het te regenen en naarmate we dichterbij kwamen ging het steeds harder. Het werd een heuse wolkbreuk, dat leidde tot wat vertraging op de weg, maar afgezien daarvan kwamen we zonder problemen aan bij hotel Carlingview. Omdat we vrij vroeg waren, konden we nog niet inchecken. We lieten een taxi komen en vertrokken daarmee naar downtown Toronto omdat het Rodgers centre op het programma stond, het thuisstadion van de Toronto Blue Jays. Het was nog goed te merken dat het hard geregend had want er stonden enorme plassen op de weg. Bij aankomst aan de voet van de CN tower was het al een soort van droog. We waren er even voor half één en aangezien de eerstvolgende rondleiding om één uur gepland stond, hadden we nog net tijd voor een koffie en een broodje. Het restaurant waar we binnen liepen serveerde “complete menu's” en daardoor ging het maar net, maar om één uur stonden we klaar voor de rondleiding. Een jonge enthousiaste gids vertelde allerlei wetenswaardigheden over het stadion een een uurtje later stonden we weer buiten.

Het weer was een stuk beter geworden en er was zelfs af en toe een zonnetje. We liepen verder door de stad, naar old town en Waterfront, onder andere langs de oude St Lawrence Market waar we een betere adapter voor Canadese stopcontacten scoorden en een appeltje eten. Terug langs het water op zoek naar een leuk restaurant. Derk kreeg een tip: Amsterdam Brewhouse en terwijl de zon vol op scheen kregen we daar een heerlijk plekje op het terras. Met uitzich over het water zaten we te genieten van prima eten en een bijpassend biertje dat natuurlijk lokaal gebrouwen was. Omdat we de volgende morgen vroeg op moesten namen we (in de spits) een taxi terug. De chauffeur was een Afghaan die onder andere voor de Nederlandse overheid had gewerkt. Dat leverde een boeiend gesprek op. Het Carlingview Hotel is eenvoudig. We hadden een vierpersoonskamer en maakten nog even gebruik van de Wifi, namen een douche en doken het bed in, want om kwart voor 5 zou de wekker weer gaan.